Pierwsze tartaki w Kostrzyniu były podstawowymi i raczej uproszczonymi budynkami, wyposażonymi w piłę do przodu i do tyłu napędzaną silnikami hydraulicznymi. Po pierwsze, tartak zajmował centralne miejsce we wsiach i był przeznaczony wyłącznie dla mieszkańców miast i wybrzeży.
Tradycyjnie tartak Kostrzyn był zlokalizowany w pobliżu strumienia, co mogło w ten sposób przyczynić się do dostarczania kłód pływających i mogło produkować około 240 desek dziennie. Aby eksportować, większe młyny produkowały dziennie więcej kłód i desek, tartak Kostrzyn stosował bardziej ostrożne techniki i wydajniejsze ostrza do cięcia drewna.
Dotychczasowe ostrze stosowane przez tartak Kostrzyn zostało zastąpione piłą obracającą się w sposób ciągły. Do zasilania młyna para stawała się coraz bardziej powszechna, ponieważ oferowała lepszą wydajność i umożliwiała miejsca instalacji na zewnątrz w pobliżu jezior lub rzek. Tartaki w Kostrzyniu były niebezpiecznymi miejscami, a wielu pracowników zmarło pod ostrymi zębami ostrzy. Pomimo zakazu zatrudniania dzieci w wieku poniżej 12 lat poszukiwano ich ze względu na ich małe rozmiary: zostali poproszeni o infiltrację wewnętrznych mechanizmów i odblokowanie pił, co doprowadziło do kilku tragedii.