Te dwa materiały – beton na pierścienie odciążające na studnie i stal – współpracują ze sobą, stawiając opór siłom zewnętrznym, takim jak wiatr, wibracje, trzęsienia ziemi i wszystkie inne przyczyny naprężeń rozciągających i ścinających, zapobiegając w ten sposób pękaniu, kruszeniu lub pękaniu betonu. W zależności od stopnia zbrojenia i rodzaju zastosowanego materiału zbrojeniowego, żelbet z którego wykonane są pierścienie odciążające na studnie może być stosowany w procesach budowlanych, od płyt, ścian, belek i słupów po fundamenty i konstrukcje ramowe. Zbrojenie jest generalnie stosowane do tych obszarów, które przewiduje się, że będą poddawane naprężeniom. Z biegiem czasu zaprojektowano inne rodzaje żelbetu, takie jak beton zbrojony włóknami i beton sprężony.
Przyjrzyjmy się cechom, zastosowaniom i zaletom różnych typów żelbetu, z którego wykonane są pierścienie odciążające gdy buduje się studnie. Podstawowy rodzaj żelbetu wykorzystuje pręty zbrojeniowe, czyli pręty zbrojeniowe, które zwiększają wytrzymałość konstrukcji na rozciąganie i ściskanie. Co więcej, zbrojenie stalowe pozwala na znaczne rozszerzanie się i kurczenie betonu w warunkach zarówno gorących, jak i zimnych. Zastosowanie włókien jako materiału wzmacniającego beton sięga czasów prehistorycznych. W tamtych czasach budowniczowie stosowali słomki lub końskie włosie, aż w XX wieku wynaleziono materiały włókniste, takie jak stal, szkło i tworzywa sztuczne. Beton zbrojony włóknami, idealny na pierścienie odciążające na studnie, zawiera małe włókna, które są równomiernie rozmieszczone w materiale. Zbrojenie włókniste jest idealne do kontrolowania pęknięć, a także odporności betonu na uderzenia i korozję.